Feiten en ...

11 april brindisi - torre santa Sabina

Vertrek van franscesca van due palme.

Wijnshop

Slaapkamer en keukentje. Airbnb

30 km zon blauw

Veel kleine paden maar ook langs de snelweg

8 uur. Weg . Pontje naar de overkant van de haven.

De route op het kaartje is te volgen. De schaal klopt niet, maar de schrijfster zoekgemaakt de kleine weggetjes. Na een uurtje wordt toch de tel met de route op maps. Me er bij gepakt en zien we dat we naast de route lopen. Terug en nu goed. Dat herhaald zich deze dag nog een paar keer.

Wat een kleur rode klaver cigorei, papaver, veel geel rosé rood en blauw. Daar wordt ik blij van.

Zonnetje op de rug, temp loopt op tot 23 .

Wat lekker zo te lopen. Landschap bizar blokken die hoog opgetrokken worden zodat er een dakterras ontstaat. Dorpjes langs zee uitgestorven, zullen er ooit nog toeristen komen. Rust is leuk maar de Italiaanse keuken wordt zo niet zichtbaar. Veel pauze en een lange aan een mooie baai in het reservaat .....

Om zeven uur in een uitgestorven hotel. Het restaurant dat op de heenweg dicht was is op de terugweg ineens open. De poorten gaan voor ons open.

21 april

Canosa naar Cerignola

19 km glooiend

Vanuit BB Nonno Lia

16-18 graden

Het was even bijzondere bb eigenaar runde en studio legale en de bb avond en nacht woonde ze elders. Huis bijzonder ingericht , oud authentieke meubels, tegelvloeren met mozaïek. Keuken en eetkamer de drie bb kamers. Lia was goed katholiek, wat in het huis goed te zien was en bovendien voorzitter van een regionale organisatie voor pelgrimsroutes. Ontstemd was ze over het ontbreken van haar bb in het routeboekje .

Na een goed Italiaans, dus zoet, ontbijt, op stap voor en korte route van 19 km naar cerignola. Het landschap verandert, minder olijfbomen, meer amandel en wijngaarden, de weg is voor een groot deel de via traiana, voorzien van asfalt en auto's. Links lopend over het asfalt komen we bij een opgeknapte romaanse brug, waar een man op de rand zit. In verstaanbaar Italiaans verhaalt hij over het instaan en over andere bruggen op deze route naar Rome. Hij neemt foto' s van ons en vraagt op hij een video mag opnemen waarin hij ons interviewt over onze onderneming. Ik heb het interview nog niet terug gehoord. Mijn Italiaans is vast vreselijk om te horen.

Savino mazzarello, wilde perse vriend worden en horen over de rest van de route.

Het landschap verandert verder, niet vlak meer maar glooiend, over een lang pad langs een in onbruik geraakt irrigatiekanalen richting een nieuw " huis" in Cerignola in een villa.

Niet te geloven, een grote muur met een groot toegangshek, daarachter een kortgeknipt grasveld, met keurig verzorgd pad richting de deur. Een roze kasteelachtige villa, luxe ingericht met allerlei niet bij elkaar passende meubels en wanddecoraties. Het was er stil en leeg en wekte de indruk dat we alleen in het gebouw waren.

Deze stad is anders, geen echt oude kern, maar wel de 7 m bede straten waar aan beide kanten 5 verdieping hoge gebouwen. De was hangt er buiten en raakt bijna die van de buren.

Op de benedenverdieping geeft een vaak metalen deur toegang tot de eetkeuken. Je staat meteen in huis. De keuken is meteen de woonruimte.

Straten hebben vaak kleine winkeltjes, de grotere winkels hebben we nog niet gezien.

Tussen 2 en 4.30 is het stil, alle leuken dicht en lijkt het een spookstad. Dan om 5 uur komt iedereen weer op straat, op hangplekken voor gepensioneerde mannen en andere plekken voor jongere. Het leven begint weer. Eten voor 8 uur is onmogelijk, tot 9 uur zijn restaurants leeg.

23 april

Van Manfredonia naar Monte Sant Angelo

18 km waarvan de eerste 8 km sterk klimmend.

Zon, 18 graden tijdens de klim, motregen tijdens de laatste 10.

BB Giardano in vico Giardano

De navigatie brengt ons naar het punt buiten het dorp waar de route begint. Smalle weg die overgaat in een breed pad da licht stijgt.

Er komt en man met een fiets aan, die ons vertelt in het Duits dat hij van boven komt. Dat belooft veel goeds. De verhalen gingen over verdwalen en klauteren naar boven. Dat kan niet met een fiets. De volgende man met een stok en met 1 zichtbare tand vertelt ons de route nog een keer. Niet links aanhouden maar rechts en dan gaat het vanzelf naar boven.

Er klopt niets van die verhalen dus, niets aan de hand.

Dan twee personen op gympen die naar beneden komen. Zoë je wel het is heel eenvoudig.

Ze vertellen dat je toch echt goede schoenen aan moet Herben en dat zij het niet aandurven.

Goede schoenen hebben we.

Dan houdt het pad op, maar de aanwijzingen blijven, op "pul" moeten we letten. Dat staat op een aantal stenen. Verder van steen tot steen stappen en zoeken naar de balans met zo'n rugzak op. Steiler, op handen en voeten hoger. Er is geen weg terug meer.

Een kapelletje uit de rots gehakken en daarboven de Abiazzo di Pulsano. We zijn over dehelft lijkt het. Steil maar het gaat makkelijker.

Boven en daar staat dan de ezel die we oorspronkelijk mee wilden nemen.

De lunch begint in de zon, maar eindigt te snel in regen.

Na 10 km en 2,5 uur zijn we in Sant Angelo en vinden de BB van Angela, giardino. Heerlijk een vooruitzicht van twee dagen in hetzelfde bed en de komst van Kim en Henk.

Monte Sant Angelo is mooi, oud en een wirwar van straatjes met na elke bocht weer een kerkje.

Het sanctuarium van San Michele en de grot krijgt een bezoek. Bewierookt komen we naar buiten. Een kopje koffie in de "casa di pellegrini " laat ons zien dan veel pelgrims met de auto komen. Niemand met een stok en wandelschoenen.

25 april

Van monte sant Angelo naar san Giovanni Rotonda

24 km

Regen harde wind, 3 graden met een gevoelstemperatuur van -2

Wakker worden, naar buiten kijken, regen, weerbericht zegt 3 graden.

Niet echt veel zin. Eerste dag van Henk en Kim om mee te lopen. Bus nemen? Nee dat gaat te ver.

Het eerste deel gaat langs een kruisweg omhoog. De regen valt mee maar koud is het wel. Doorlopen en net doen of je het niet merkt. Het landschap is mooi, bloemen rood, blauw geel. Maar ook nat en een grauwe lucht. Mooi pad dat uiteindelijk op het asfalt uitkomt. Keuze een pad door het bos of de snellere weg. Het laatste. Achter elkaar aan de linkerkant van de weg. Gesprek is niet echt mogelijk, regen wordt bijna hagel. De witte streep lijkt niet eindig. 7 km voor het eind een bar- ristorante koffie dus. De eigenaar was niet blij. Tafels gedekt voor de lunch op deze nationale feestdag en dat 4 verzopen katten die koffie wilden. Het lukt als we ook pasta bestellen om te mogen zitten. Het water sopt in mijn schoenen. Waarom is dit leuk?

Uiteindelijk lopen we San Giovanni binnen. Henk leest voor uit Wikipedia . Jaarlijks 3 miljoen pelgrims naar het sanctuarium van Padre Pio.

Van die drie miljoen is weinig te zien, of het moeten wij 4 en zijn op weg naar het hotel met ristorante. Le terazze heet het. Boven is het. Eindelijk warmte en kleren drogen met de foehn.

Het hotel is alleen open voor ons, geen andere gasten en ook geen eten. Koud weer naar buiten 500 m is ineens veel. Het eerste restaurant is dicht, het tweede is open. Daar zitten andere pelgrims ze zien er niet vrolijk uit, ze zijn niet eens toevoet gekomen. Eten was goed in de boeiende omgeving.

Op naar huis, het hotel op de heuvel. Morgen is er zon beloofd en een temp van 9 graden.

29 april

Van San Severo naar Torrimaggiore

8 km

17 graden, half bewolkt

Rustdag

Laat opgestaan, uitgebreid ontbeten met kim en Henk , koffie om de hoek en afscheid genomen. Zij gaan naar huis en wat wordt ons huis deze nacht.

Alles past in een rugzak en de portemonnee .

De route is saai langs de rechte verbindingsweg , veel verkeer dat langs raast. Een groot contrast met het tempo dat wij hebben. Om 13.39 zijn we bij BB cavour en kunnen in het Frans duidelijk maken wat we aan het doen zijn. Oogsten bewondering en krijgen een stempeltje. In de BB staat het ontbijt voor de volgende dag al klaar, krijgen we een sleutel en zijn we weer de enigen in het pand. Prima, eenvoudig. Ik voel me een pelgrim als atheïstische pelgrims kunnen bestaan. De borrel, antipasti, pasta lonken alweer.

Hoe overzichtelijk kan het leven zijn.

30 april

Van Torremaggiore naar Castelnuovo del Daun

21 km zonnig 18 graden

Vlak over een rustige weg, waar soms wel een auto overheen raast. Links lopen, groetend naar de boer die met hun tractoren op weg zijn om de olijfbomen te bespuiten met een chemisch ruikend goedje. Ze gaan in twee richtingen, komen ze terug of gaan ze? Logistiek kan het beter denk ik.

In de verte liggen drie dorpen op de flanken van de Appenijnen. Een daarvan is de onze. Ik gok de linker die het meest hoog ligt.

De weg verandert van richting en wij veranderen mee. Het klopt met wat de route op de telefoon aangeeft.

Na twee uur een pauze in de berm, hoog gras op een hellinkje. Er logt een leeuw naast ons zegt Gelske. Ik schenk er geen aandacht aan en ga verder met het maken van een broodje. Even later waggelt er een grote leeuwkleurig hond langs die weer in het hoge gras gaan liggen alsof er niets aan de hand is. Zwerfhonden zijn er veel, deze blaft niet en komt niet naar ons toe.

De weg gaat verder de dorpen komen dichterbij, de meest linkse, de hoogste past bij de richting. Het boekje geeft aan dat het 200 meter klimmen wordt. Niet te steil kronkelt het pad naar boven en wij ook. Het lijf sputtert de rugzak wordt zwaarder maar na de sinaasappelpauze gaat het lukken. 1 km buiten het dorp ligt Residence ristaurante le terazze con picina. Een reeks kamer achter het restaurant met elk een trapje naar de deur. Vrolijke kleuren, roze, oranje wit en blauw. Weer weging gasten, vanaf 730 uur is er eten. Alleen in de grote zaal met heel veel gedekte tafels.

Na 9 uur stroomt het vol met mensen die ws in het dorp wonen en elkaar allemaal kennen.

Eten en morgen rustdag en lichamen weer op orde krijgen.

Het zwembad is overigens nog niet gevuld met water.