1 mei

Rustdag in castelnuovo.

Regenachtig, alles dicht

Het hotel, roze, blauw oranje, is verlaten. Alles in het dorp 1 km verderop is dicht. Op het plein, benadert ene Fernando me. Waar ik vandaan kom. Als ik Amsterdam zeg, beantwoort hij dat met:" Ik ken die stad", in het Nederlands. De uitnodiging om verder te praten bij een kop koffie sla ik af, om nog een keer langs de Apotheek te gaan, voor medicijnen voor lichamelijke ongemakken. Dat lukt, dr Federico is in zijn donkere winkel, die "aperto" blijkt te zijn. De notitie met de vertaling van waarvoor ik iets moet hebben, heb ik nu niet bij me. Dan begint het handen en voetenwerk met losse woorden lenend uit frans en voorzien van de nodige i en aa's. Ik kan met twee pakjes naar "het huis" van ons voor deze dag. Een km terug naar het roze hotel.

De regen stopt en de zon breekt door. Boekje lezen in de tuin met palmbomen naast het lege zwembad. De jas blijft aan, maar de was wordt droog.

2 mei

Castelnuovo naar l'avallanete, San Marco

21 km

Droog en regen voorspeld.

Over de weg en niet het pad door het bos. Boven kijken we uit over de vlakte ,in de Verte de berg waar monte sant Angelo op ligt, rechts daarvan een glimp van de zee.

We gaan de bergen in. De route is makkelijk, asfalt maar mooie uitzichten. Aan het eind de Agri turismo van Renato. Al het begint te gieten zijn we binnen, kille kamer maar wel met verwarming. Een schitterende plek, zelfs al zien we weinig in het dal beneden. Een Oostenrijks stel die al wandelend vanuit Griekenland is gekomen en in oktober ergens in Zuid Spanje wil zijn. Ze lopen deelde richting op als wij. Onze drie maanden lijken ineens niet meer zoveel.

Oostenrijker nr 3 loopt van Assisi naar Monte Sant Angelo, maar wel met ruim 20 kilo op zijn rug. Mijn 10 kilo lijkt ineens niets meer. De pensionado doet dit elk jaar, zo'n tocht.

Renato kookt voor ons, heel uitgebreid met vergeten groente van zijn grond. Oude rassen zoals ook zijn varkens van een oud ras zijn. Het regent. Het is koud.

M en P bellen dat ze onderweg zijn en om 8 uur met ons campertje aankomen. Jin andere schoenen en nieuwe Gehwohl komen mee. Gezellig gezelschap de komende dagen.

3 mei

Avalanette naar Pietracatella

26 km droog en halfbewolkt, 11 graden.

Eerste helft naar beneden, tweede helft ik de auto of doorlopen.

Gelske met P in de auto, voor wat extra rust voor de blaas.

M en ik lopen naar beneden. Het landschap is geweldig. Hellingen met graan, olijfbomen en bossen. De zon speelt met het landschap en verlicht de dorpjes op de toppen. Naar beneden gaat snellen, maar niet altijd makkelijker. De temperatuur stijgt, meer zon en naar het dal.

Na de lunch gaan we verder. Naar boven, samen met de hond, die ons wel aardig vindt en wij hem ook wel. 10 km loopt hij meer, die albino golden retriever. Hij wijst ons bij splitsingen de weg, alsof het zijn taak in pelegrino's over dit pad te leiden. Gelske zegt steeds dat ik een hond "neem". Niet dat ik er een kies en aanschaf, maar dat hij er gewoon is op een bepaald moment. Ik kan niet anders dan af en toe denken dat dit die hond dan zal zijn.

Na 10 km blaft er een andere hond en houdt "onze" hond de begeleiding voor gezien. Hij kijkt nog een paar keer om en is dan verdwenen.

De stijging neemt toe. Italiaanse dorpjes hebben de neiging bovenop heuvels te groeien. De afsnijdingen van de haarspeldbochten zijn net te steil, zodat we de weg volgen, naar het dorpje met een naam als uit een verhaal van Annie M G Schmidt, Pietracatella.

Een dorpje van niets, met een BB, il Portale,. En klein maar. comfortabel appartementje. We hebben niet door gehad dat de eigenaresse soep voor ons heeft gemaakt en de volgend ochtend de koffie klaar had. Stom. Beter Italiaans leren en rekening houden met de gastvrijheid van de Italianen, zeker als ze denken dat we pelgrims zijn.

4 mei

Pietracatella naar Toro.

11 km, zon 12 graden

Met zijn vieren doen we een mooie route door het bergachtige landschap. Toro ligt bovenop een heuvel. Het patroon wordt duidelijk. Dalen in de ochtend en omhoog aan het eind van de tocht.

De beloning is een appartement in de oude kern van het dorp. Twee slaapkamers met badkamer, een enorme woonkamer met een schitterende stenen vloer, antiek en een groot flatscreen aan de muur naar wat naïeve schilderijtjes. Een keuken die goed ingericht is. Een paleisje voor 60 euro totaal. Zelf koken en zelf een ontbijt maken is ineens lekker.

Dit is mijn huis, maar voor een nacht, maar toch. Het is toch zeker het 20ste bed waar ik in korte tijd in heb geslapen, maar iedere keer is het een beetje mijn bed in mijn huis.

5 mei Bevrijdingsdag

8 km van Toro naar Ripalimosani

Droog een beetje zon en 15 graden

Quercigliole bb

Het wordt wee wat glooiender, onderweg zijn er nauwelijks huizen, laat staan iets om koffie te drinken of te lunchen. Koffie is ook niet aan de orde in Italië, na het ontbijt.

We slapen buiten het dorp, restaurant/bb le Quercigliole, klinkt frans. De eigenaar is ook met pensioen. Hij toont trots het jaaroverzicht van de Holland Amerika lijn, 1200 euro per jaar. Nederlands is weggezakt, maar hij laat trots zien dat hij Engels spreekt en geeft aan dat hier nooit buitenlandse toeristen komen, zelfs geen Nederlanders. Als pelgrims worden we verwend, een uitgebreide anti past vlees, brochette, kaas, groente en polenta, een primo, pasta en secondo en een toet, koffie en limoncello. Prima om op te slapen.

6 mei

Ripalimosani naar Castropigiano

Eigen route naar hotel Vila, d'Evoli

De lichamelijke ongemakken worden er niet minder op. Een korte tocht in mooi weer, naar een hotel met zwembad, restaurant en warm. Een hotel buiten het seizoen ziet er troosteloos uit, als iemand in een veel te grote jas. Eetzaal leeg, maar wel alle tafels gedekt. Grote ruimtes met heel weinig mensen. Een mooi zwembad maar geen water. WiFi, maar niet op de kamers.

Niet zeuren Jan, het was ook maar 18 euro pp. Booking.com is wel heel gemakkelijk voor de reiziger, maar waarschijnlijk minder goed voor de aanbieder.

7 mei

Met de camper naar Sulmoma

124 km in een paar uur.

Het voelt alsof we spijbelen, maar het is goed. We gaan een uitgebreide rust tegemoet om het lijf te verlossen van vervelende ongemakken. Op weg naar villa Orsini. Een appartementje in een grote villa op een nog groter landgoed aan de rand van het stadje. Natuur en stad is het motto van de BB. Het klopt. Ietwat verlopen en niet al te gezellige ruimtes, maar een mooie tuin om buiten te zitten, eten en slapen.

Nieuwe medicijnen. M en P slapen nog een nachtje.

Langzaam weer reïntegreren zegt Gelske. Bewegen en veel rusten wordt het.