jangelske.reismee.nl

Na drie weken

Na drie weken.

Plannen?

Zij vindt het stom om over de toekomst na te denken, want er gebeurt toch wat er gebeurt. En als je alles van te voren hebt bedacht gebeurt het toch anders. En als het precies zo gebeurt als je het had bedacht, is het al saai terwijl het gebeurt, omdat je het precies zo al van te voren had bedacht. En bovendien gebeuren dingen alleen maar als je ze laat gebeuren. Als je plannen maakt, gebeurt er niets, omdat je alleen maar bezig bent met je plannen en niet met wat er gebeurt.

Uit Filosofie van de heuvel, Pfeiffer

Het gaat snel , er gebeurt veel, er is veel te zien en er is veel rust.

De eerste 300 km hebben we afgelegd. Alle kleren gebruikt, alle temperaturen gevoeld.

9 april in Brindisi.

Het werd ons makkelijk gemaakt, afgehaald door de eigenares van de BB, welkom in haar wijnwinkel en gezien dat de oefeningen en de cursus Italiaans de communicatie wel makkelijker maken, maar dat dat nog niet voldoende is.

Na twee dagen wennen aan rust, Italiaans, dagindeling, eten zoeken op weg. De eerste 33 km. Heeft de training gewerkt? Het lukt en redelijk uitgeput komen we aan in Torre Santa Sabina. Onderweg weinig koffie te krijgen en na 1 uur gaan de luiken overal dicht en is alles uitgestorven.

De weg vinden gaat goed, maps.me, met daarin het bestand van de route, bewijst gouden diensten. Soms heeft een vernieuwde spoorlijn de weg volkomen geblokkeerd, behalve voor de wandelaar die de spoorrails durft over te steken, om aan de ander kant het pad weer op te kunnen.

Snelwegen zijn een andere belemmering voor de paden. Dan wordt het de service weg langs de snelweg. Jammergenoeg eindigde die 100 meter voor een nieuw pad begon in een " Gated area" , een nieuwbouw project met een groot hek en een poort waar je niet doorheen komt zonder pasjes. Bij het benzine station gelift om niet 15!km om te hoeven lopen.

Hekken overal, hoog lekijk, komen heel veel voor. Ik zie niet wat dat aan veiligheid toevoegt. Ik zou me in zo'n "Closed compound" juist om die hekken niet veilig voelen.

De route die we volgen gaat in grote lijnen over de via traiana. Die van Brindisi naar Rome loopt in een oostelijke en een westelijke variant. Dat geeft lange rechte paden, wegen begrensd door boomgaarden met olijfbomen, amandelbomen , wijngaarden. Gaan over Romeinse bruggen en door heel weinig dorpjes en oog geen bars met een kopje koffie.

Na de eerste dagen hebben we ontdekt dat pauzes belangrijk zijn, om niet uitgeput aan te komen. Dat wist ik wel maar, wanneer en hoe lang, vraagt om experimenteren. in de ochtend twee uur lopen, 30 min pauze, twee uur lopen en een lunch met een lange pauze bevalt het best. Daar na bepaalt de etappe de volgende pauze. De olijfbomen zij een aantrekkelijke plek als er gas onder groeit en dat wordt nu juist in deze tijd van het jaar bij de snoei van de bomen weggehaald..

De mate van vermoeidheid wordt bepaald door die pauzes maak ook door de zon en de lengte van de route natuurlijk

Nu is het lekker, 18 graden en zon, het loopt makkelijk. De 30 graden in de eerste week en de 3 graden met storm en regen , vormen de twee uitersten tot nu toe. Het was echt heel koud, langs een drukke weg, zo verleidelijk om te gaan liften, maar we hebben er niet aan toegegeven. Het was bovendien de eerste dag dat Kim en Henk meeliepen. Bravo voor hen.

Ik weet nu dat ik precies genoeg kleren heb om die kou 1 dag vol te kunnen houden.

Het gaat goed met het lijf, geen blaren, geen spierpijn meer.

Het is gek om zomaar de mogelijkheid te hebben om drie maanden te lopen en het landschap en het voorjaar zo geleidelijk te zien veranderen. Het zuiden van Italië voor het midden te verruilen. Elke dag een ander bed te hebben, soms luxe, soms spartaans. Booking.com is ideaal voor het snel en zeker boeken van een bb of hotel, kloosters hebben we nog niet gehad.

Ondertussen zijn we na 300 km in Torremaggiore aan geland. Een kwart van de route.

Hebben we soms moeie benen, maar geen blaren. Merken we het effect van de goede training. Heeft jan al kortgeknipt kopje door een Italiaanse kapper.

Best wel goed. Best wel veel. De HVA is ver weg maar nog niet echt weg.

Ik ben wel trots.

Jan.

En een groet van Gelske.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!